Naar Zeist en Parijs

De laatste weken staan in het teken van rechtop op een bukker met loopsnelheid van a (Parijs) naar b (Rotterdam) oefenen. Ik ga naar m'n werk ook op een stadsfiets. Om daar nog even aan te ontsnappen en lekker te liggen en flink op te schieten, ben ik voor de verandering bij m'n broer in Zeist koffie gaan drinken. Ik heb bij Ridderkerk het pontje genomen, daar waar veel toeristen oversteken die het 19 stuks tellende windmolenpark bij Kinderdijk gaan bezoeken. Daar vaart dit pontje een driehoek en in Krimpen aan de Lek ging ik van boord. Een cruise gemaakt met een luxe schip, voor 1,50 Euro. In Krimpen was het halve dorp opgebroken, net als de vorige keer dat ik er was. Joost mag weten waarom dit jaren moet duren maar van het fietspad, dat de Fietsersbond me adviseerde is de eerste 5 kilometer verdwenen, bagger geworden. Dus na wat heen en weer klooien hervond ik de geplande GPS route en toe begon het grote genieten want de route dwars (of diagonaal meer) door de Krimpenerwaard naar IJsselstein is een groene, landelijke, veelal autoluw geheel, een eldorado voor rustzoekers. Dus daar heb ik werkelijk genoten van de natuur, het zonnetje en het fietsen. Daar aangekomen hebben we gezellig bijgepraat, samen boodschappen gedaan en gegeten en de Roze trui een etappe zien rijden. Daarna nog wat detectives en heerlijk snurken. De volgende mogen na een stevig ontbijt weer op de terugweg, deze keer over de Algera- en van Brienenoordbrug, omdat ik twijfelde of de pont op zondag wel vaart rond de tijd dat ik over wil. Bleek maar 2 kilometer verder te zijn dan via de pont, en natuurlijk met wat meer klimmen en dalen. Maar dit was een heerlijk weekendje, vanaf nu is het tot en met Pinksteren alleen maar bukkeren en langzaamaan.

Ik heb de hele route uit Parijs in de GPS gezet, want een paar weken terug tijdens het oefenweekend reden we een paar keer verkeerd, en dat is heel erg frustrerend voor de lopers, en dat kwam volgens mij door de papieren routekaarten die je in kou, wind, regen en duisternis moet zien te volgen terwijl je de loper moed inspreekt, 'uit de wind' houdt en ten slotte ook nog de gewenste snelheid aanhoud. Gisteren even een stukje geprobeerd, in de felle zon is het geheel goed af te lezen, en in het donker ook (in een tunneltje even geprobeerd) dus ik hoop dat we wat voordeel hebben van het gebruik van de Garmin Oregon. Ik zoek eigenlijk nog een goede houder voor de Oregon op het fietsstuur, maar de standaard oplossing die Garmin zelf verkoopt schijnt but te zijn.

Top wafels

Gisteren stond de Stroopwafeltocht op de agenda. En omdat het weer toch wel heel erg meewerkte en ik er de afgelopen dagen een beetje naar uit keek, ben ik lekker op pad gegaan via de vooraf met hulp van Fietsersbond.nl vastgestelde route. Het zonnetje scheen er flink op los, zodanig dat ik aan het einde van de dag zelfs een kleurtje had opgelopen. Maar er stond een fris dun windje dus ik ben in mijn fietsshirt met korte mouwtjes maar dan wel onder de schuimkap vertrokken en aldus richting de Waag in het nog immer schilderachtige Gouda gereden. Ik was daar netjes op tijd, genoeg ruimte om een rondje rond het oude stadhuis op de markt te maken, gezellig druk want er was een soort markt gaande. Even de clicker onder m'n linkerschoen vastgedraaid met de multitool, want deze werkt zich blijkbaar los. Heb ik die dag nog een keer moeten doen, deze keer wat meer kracht gezet bij het vastdraaien. Ook even wat tourists te woord moeten staan, die Fransen beginnen altijd direct over de moteur, (Oui, c 'est moi) maar wel grappig, al die belangstelling. Op dat moment gaf Bram acte de presence met zijn Quest, en er waren er nog 3, allemaal geel, van Marcel, Jules en Elly, en een flink aantal open liggers, twee roeiers en wat tandems, zo'n 26 mens, al met al een flinke opkomst.

Direct werden de verrassingen rondgedeeld en na wat groepsfoto's gingen we op pad.

Een mooie tocht, rustig aan gereden, ook goed voor de sociale contacten, tussenstop bij fort Wierickerschans bij Bodegraven, (Helaas niet bij Brouwerij de Molen in Bodegraven, waar we wel langs kwamen, en waar ik wel vaker een stoppie maak vanwege hun superbieren) alwaar koffie met appelgebak gretig aftrek vond, en erna wederom vervolgd, door leuke plaatsjes maar ook door Gouda, wat een aardige fietsstad is voor zover ik heb kunnen vaststellen. Veel autoluw maar ook wel veel opgebroken. Het eindpunt van de route was verrassenderwijs niet de Waag waar we gestart waren maar het woonadres van de organisators die niets dan lof verdienen voor dit grandioze initiatief en de vlekkeloze organisatie, en het hield maar niet op, want we werden ook nog uitgenodigd voor een drankje. Aangezien ik nog een 30 km voor de boeg had, en de route de stad uit me niet helder voor de geest stond ben ik met Bram meegereden naar de Markt vanwaar ik mijn heenroute weer op kon pikken en aldus nog even de pedaaltjes flink heb laten tollen om thuis moe maar voldaan languit te gaan op de bank. Zo hoort een dag van een VM-er eruit te zien. Toppie.